بی تکیه گاه ...

دارند گوشه‌کنار شهر تکیه می‌زنند

من در غم بی‌ تکیه‌گاهی زینبم ...

چایی روضه‌ی تو ...

عالم بدون روضه‌ات، از پوچ کمتر است

یک چای‌ریز هیئت، از شاه برتر است

روضه‌های تو حسین، قلب مرا ویران کرد

وادی جنس غمت، جسم مرا بیجان کرد

بعد مستی و جنون بر در خانت ارباب

چایی روضه‌ی تو، حال مرا میزان کرد