تنها تو بودی ...

تنها تو بودی، ای علی اصغر که خوب فهمیدی ...
استخوانی که در گلوی جدت علی بود سه‌شعبه داشت:
قاسطین، مارقین، ناکثین
و فقط شش ماه، علی بودن را طاقت آوردی ...

خون تو جاذبهء زمین را بی اعتبار کرد

                حالا پدرت یک قدم می‌رود بر می‌گردد

                                        می‌رود بر می‌گردد

                                         می‌رود...

قاصدک را فوت هم کنی ...

قاصدک را فوت هم کنی پرپر می‌شود

چه برسد به تیر سه‌شعبه ...

کاش سهراب اینگونه می‌گفت : ...

کاش سهراب اینگونه می‌گفت: 

آب را گل نکنید ...

شاید از دور علمدار حسین، مشک طفلان بر دوش

زخم و خون بر اندام

می رسد تا که از این آب روان

پُر کند مشک تهی،‌ ببرد جرعه آبی

برساند به حرم، تا علی اصغرِ بی‌شیر رباب

نفسش تازه شود و بخوابد آرام

و بخوابد آرام ...                                        آب را گل نکنید ...

نگذاشت که یک جمله به آخر برسد ...

تیر نگذاشت که یک جمله به آخر برسد

   هیچکس حدس نمی زد که چنین سر برسد

پدرش چیز زیادی که نمی خواست،‌ فرات

   یکی دو قطره ضرری داشت به اصغر برسد؟

با دو انگشت هم این حنجره میشد پاره

   چه نیازی به سه‌شعبه است که تا پر برسد

                                                                  ای اهل کوفه رحمی این طفل جان ندارد ...